Економистот и политиколог Владимир Глигоров, кој почина на 27 октомври, беше вистински интелектуален џин кој остави длабока трага, неуморно работејќи секој ден, објави денеска Виенскиот институт за меѓународни економски студии за својот соработник.
По повод ненадејната смрт на Глигоров на 78-годишна возраст, кој е син на првиот претседател на Македонија Киро Глигоров, од Институтот денеска објавија дека тој немал време ниту интерес за секуларни работи како родендени, празници или викенди.
„Тој беше вистински научник. Работеше секој ден, читајќи и пишувајќи за економија, политика, филозофија, историја или литература. Тоа што беше филмофил и што го сакаше своето семејство беше нешто најблиску до секојдневниот живот на просечен човек. Во согласност со типичната постјугословенска интелектуална традиција, сакаше да ги споредува клучните сцени од филмовите со главните теми од науките со кои се занимаваше“, велат од Институтот.
Се додава дека истражувачкиот опус на Глигоров е огромен, а бројот на поглавја од книги, написи и коментари што ги напишал „веројатно не може да се избројат“. „Преведе и многу книги. Не е претерување да се каже дека би било полесно да се наведе она што не го направил отколку она што го направил“, велат од Институтот. Оттаму додаваат дека тој не само што бил научник, туку беше и човек на акција, барем во младоста.
„Учествуваше во студентскиот бунт во Југославија во 1968 година. Во 1989 година беше меѓу првите 13 членови на основачкиот одбор за обнова на Демократската партија. Ја поддржа и партијата Либерална демократија на Словенија, напиша делови од манифестот на социјал-либералите во Хрватска Тој веруваше дека демократизацијата ќе и помогне на Југославија да опстане како федерална држава и сметаше дека е граѓанска должност да ги поддржува демократските движења во земјата“, додава институтот.
Во 1971 и 1972 година, Глигоров престојуваше на Универзитетот Колумбија во Њујорк како стипендист на Фондацијата Фулбрајт. Магистрираше економија на Универзитетот во Белград во 1973 година, додека работеше како научен соработник во Бирото за применети социјални истражувања на Универзитетот Колумбија. Од 1975 до 1979 година беше доцент на Универзитетот во Белград.
До 1991 година беше вонреден соработник и истражувач на Институтот за економски науки во Белград, но емигрираше поради националистичката еуфорија и автократскиот режим, наведува виенскиот институт, пренесува Бета.
Се усовршуваше на американскиот универзитет Џорџ Мејсон во Ферфакс, 1991-1992 година. година и на универзитетот во шведскиот град Упсала, на катедрата за источноевропски студии, 1992–1994 година. Потоа се пресел во Виена, каде што работеше во Институтот за хуманитарни науки, а по пензионирањето стана виш научен соработник на Виенскиот институт за меѓународни економски студии.
